เมื่อ2 วันที่ผ่านมาเองค่ะ เราไปเข้าค่ายที่กรุงเทพ แล้วมีพี่คนนึงเขาเป็นพี่เลี้ยง เราชอบเขาตั้งแต่เดินลงจากรถ และก็ได้เป็นพี่ในสีด้วย เราชอบเขามากๆๆเลยนะ เราไปค้างอยู้ที่นั้น2 คืน ที่โรงแรม ที่ค่ายจัดไว้ให้ ตอนกลางคืนพี่เขาก็มาเคาะประตู ถามว่าน้ำในห้องน้ำอุ่นไหม เป็นไงบ้างคือรู้สึกดีมาก และที่สำคัญเราแอบส่องเขาตรงประตูเพราะประตูตามโรงเเรมเนี่ยมันจะมีรูเล็กๆอยู่ พอดีเลยจ้าพี่นอนห้องตรงข้ามเราเลยอยากจะไปหาเกิ๊นนน 555 พี่เขาก็ใส่ชุดบอลเดินไปเดินมาแถวหน้าห้องด้วย5555 เขาเป็นคนที่ถ่ายรูป เวลาเขาถ่ายเราสังเกตได้ว่าเขาชอบถ่ายเรานะ เขาชอบเอากล้องมาถ่ายแถวๆๆเรา พอเราเห็นก็ทำเป็นไม่เห็น ตอนพี่เขาอยู่ไกลๆ เขาก็ถ่ายนะเห็นอยู่ เราชอบมองพี่เขาพอเวลาเรามอง ก็จะหันไปเจอพี่เขามองเราพอดี คือว่าหลบตาไม่ทันเลย พี่เขาสูงด้วยมันเลยทำให้มองเห็นง่าย และทุกๆวันตอนเข้าแถวพี่เขาก็มายืนใกล้ๆแถวเราแล้วยืนตรงเราด้วย เพราะเราชอบนั้งริมๆ เลยใกล้กัน พอวันที่2 เป็นวันสุดท้ายแล้วเราเศร้ามากนะ เราก็พยายามแอบถ่ายรูปพี่เขาเก็บไว้ แต่พี่เขาก็ดันเห็นอีกคือเขาก็หันมายิ้มแบบ เขินๆนะ เราก็พยายามมองเขาเพราะเดี๋ยวก็ไม่เจอกันแล้ว เขาก็ดันมองเราเหมือนกัน วันนั้นเราขอพี่เขาถ่ายรูป ตอนนั้นเราไปกัน2 รร. ตอนนั้นทุกคนนั่งกันหมดพี่เขาก็เดินไปเดินมาเราก็เลยเรียก พี่เ.... เขาก็มาเราก็บอกเขาว่า หนูขอถ่ายรูปหน่อยนะ พี่เขาก็บอกว่าได้ๆ แล้วเราก็บอกว่า พี่นั่งได้ไหมหนูไม่อยากยืน (ถ้ายืนเด่นแน่) พี่เขาก็นั่งลง ใกล้กันมาก คือตอนนั้น ทุกคนรวมถึงครูทุกคน มองเราเป็นตาเดียวกัน และก็ถ่ายพี่เขาก็เขินทำท่าไม่ถูกเลย พอถ่ายโทสับ ดันตั้งเวลาถ่ายไว้อีก เราก็ให้เพื่อนเปลี่ยนก่อนแล้วมันได้ช๊อดที่พี่เขามองเราพอดี แล้วพี่เขายิ้มให้เรา พอมันตั้งเวลาเส็ด เราก็ถ่ายมา4 รูป เด็กทุกๆคนก็ยังมองเราอยู่เพราะตอนนั้นพี่เขามานั้งใกล้เราแล้วพี่เขาก็ยิ้มหัวเราะ พอถึงเวลาใกล้กลับ น้ำตาจะไหลเลยจ้า พี่เขาก็ยังคงถ่ายรูปอยู่ เราเห็นแล้วล่ะ เพื่อนเราก็บอก ตอนใกล้กลับเขาก็ให้เขียนความในใจ เราก็เขียนลงไปหมดเลย จะกลับจริงๆแล้ว เขาก็ให้ไปหยิบขนมครั้งสุดท้ายที่เตรียมไว้ให้ เราเห็นพี่เขาเดินมาเราเลยวิ่งไปขอเฟรพี่เขา พี่เขาก็เขียนให้ และเราก็ยืนยิดเขามาก พี่เขาก็เขียนถูกๆผิด แล้วก็บอกว่าอันนี้แหละ เราต้องเดินจากเขาแล้ว เราก็บอกว่าไปล่ะ พี่เขาก็ยกมือบ๊ายบายพร้อมยิ้มให้ น้ำตาไหลเลยจ้า พอขึ้นรถพวกพี่ทุกคนเขาก็มาส่ง รถที่ไปมันเป็นรถบัส2ชั้น เรานั้งชั้นล่าง ไม่มีพี่คนไหนมอง ข้างล่างเลย เพราะส่วนใหญ่นั่งข้างบน และก็มีพี่เขาเนี่ยแหละ คนเดียวในนั้นเลย ที่เขามองข้างล่างแล้วยิ้มให้ เราแบบยิ้มแล้วบ๊ายบาย ตั้งแต่รถเคลื่อนออกจากสวนสิริกิต จนออกไปเลยล่ะ เขามองเรานะ เพราะเขาจำได้ที่วิ่งไปขอชื่อเฟสเขา เราเสียใจมากนะที่เจอกันแค่2วันแต่มันผูกพันธ์ มาก และที่สำคัญไม่มีโอกาสได้เจอกันอีกเลย ขอให้ได้เจอกันอีก เถอะ สาธุ ตอนนี้ก็คงมองได้แค่รูปที่ถ่าย และก็ ในเฟส
เคยไหม?? แอบชอบใครคนนึงแต่เจอกันแล้วไม่มีโอกาสได้เจออีกเลย